Στη β’ φάση της εκπαίδευσης (ομαδική τακτική), η ομάδα κινήθηκε τακτικά επαναλαμβάνοντας διαδικασίες αθόρυβης επικοινωνίας, αθέατης κίνησης και προσαρμογής του σχηματισμού της ανάλογα με το πεδίο (ανοικτό/στενό), ώστε να φθάσει στις προκαθορισμένες θέσεις άμυνας – παρατήρησης – απαγόρευσης ΚΟΑ, σύμφωνα με την εκδοθείσα από τον Ομαδάρχη διαταγή. Κατά τη διάρκεια της κίνησης εξετάσθηκε (χωρίς να έχει προηγηθεί σχετική ενημέρωση) η αντίδραση της ομάδος σε επαφή με τον εχθρό σε δύσβατο περιβάλλον (πουρνάρια, πέτρες, στενά μονοπάτια), κάτι που είναι σαφώς πιο δύσκολο και ουδεμία σχέση έχει με τη συνήθη εκπαίδευση ΑΑΑ σε άνετο, ανοικτό πεδίο. Φθάνοντας στο προκαθορισμένο σημείο ο Ομαδάρχης έταξε κάθε άνδρα στη θέση του, όρισε τον τομέα βολής του και ζήτησε τη σύνταξη σχεδιαγράμματος επισημάνσεως, σύμφωνα με θεωρητικό μάθημα που είχε προηγηθεί και υπέδειξε το δρομολόγιο διαφυγής.
Για την καλύτερη εκπαίδευση όλων, οι ρόλοι στην ομάδα εναλλάσσονταν διαρκώς προκειμένου σταδιακά όλοι να αποκτήσουν εμπειρία του «άρχεσθαι» και του «άρχειν». Συνεχίζουμε...
ΠΗΓΗ : Π.ΕΝ.ΕΦ.Υ.Ο.
