Οι απίστευτες πιέσεις που δέχθηκε η Ελλάδα το τελευταίο χρονικό διάστημα, που ενίοτε εμπεριείχαν ύβρεις, λοιδορίες, εθνικές ταπεινώσεις, που ουδείς λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να ανεχθεί, λόγω των σοβαρών προβλημάτων στην οικονομία της, πέρα από το καθαρό αριθμητικό - δημοσιονομικό χαρακτήρα, κρύβουν και υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, ανάμεσα στα οποία είναι και αυτό που απασχολεί και ανησυχεί ιδιαίτερα εμάς τους Μακεδόνες.Η κόκκινη γραμμή του συμβιβασμού, που περιλαμβάνει “ένα όνομα γεωγραφικού προσδιορισμού erga omnes”, δεν είναι παρά -και το λέμε απεριφράστως- καθαρή ουτοπία. Δεν έχουμε καταλάβει και κατανοήσει με ποιους διαλεγόμαστε. Αφού ανεβάσαμε από τη δικιά μας αφέλεια, αμέλεια, αγνωσία, αδιαφορία αυτούς που προσπαθούν να παγιώσουν και να επιβάλουν τη μεγαλύτερη ιστορική απάτη ως ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα σε ισότιμους συνομιλητές, τώρα τους εκλιπαρούμε να δεχτούν έναν γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ξεχωρίζει τη δική τους “Μακεδονία” από τη δική μας! Δεν έχουμε προσέξει ότι όταν οι Σλάβοι της γειτονικής χώρας, τα καλύτερα παιδιά της Σόφιας, του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού, “συζητούν” με τον “νότιο γείτονα” (όπως αποκαλούν υποτιμητικά την Ελλάδα, με το σκεπτικό ότι αφού τους αρνούμαστε το συνταγματικό τους όνομα αρνούνται και αυτοί το όνομα Ελλάς) όχι για το όνομα, την αλλαγή του, τη χρήση του, αλλά -προσέχουμε εδώ- για τις διαφορές γύρω από το όνομα, δηλαδή το όνομα “Δημοκρατία Μακεδονίας” θα παραμείνει αναλλοίωτο και θα υπάρξει “ενδεχομένως συμβιβασμός” για τον τρόπο που θα το χρησιμοποιεί αυτό το όνομα η Ελλάδα. Και κατηγορεί η γειτονική χώρα την Ελλάδα ότι με τις “κόκκινες γραμμές” (και τα διάφορα άλλα χρώματα συμβιβασμού), δεν βοηθά στην εξεύρεση λύσης, παρότι από την πλευρά της (δηλώσεις Γκεόργκι Ιβάνοφ, Νίκολα Γκρούεφσκι) υπάρχει τέτοια “ειλικρινής διάθεση”. Και προχωρούν ακόμη πιο πέρα και αν συνεχίσουν έτσι θα τα καταφέρουν. Αποκαλυπτικές των ανωτέρω είναι και οι δηλώσεις της MANU (Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών στα Σκόπια, σκόπιμα το μεταφράζουμε το “Μ” μπροστά), μέσω ενός από τους κύριους εκπροσώπους της, τον Ισαάκ Adizes, ο οποίος μαζί με τον επίσης ακαδημαϊκό-ιστορικό Ivcan Katardziev, Taki Fiti, Vlado Kambouski και άλλους θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά για τη σύνταξη μιας νέας εγκυκλοπαίδειας της γείτονος. Λέει λοιπόν απερίφραστα ο Adizes: “Το Βόρεια Μακεδονία είναι τέλεια λύση. Πρώτα απ’ όλα αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και νότια Μακεδονία και ανατολική Μακεδονία. Και ότι αυτή η Μακεδονία, η Μακεδονία μας, δεν είναι η μοναδική. Και αυτό είναι καλό, για να μην ξεχνούμε τα αδέλφια μας. Δεύτερο είναι καλή λύση και για τους Έλληνες. Άμεσα αυτό σημαίνει ότι η Μακεδονία τους δεν είναι η μία Μακεδονία, απλά έχουν και αυτοί ένα κομμάτι από αυτήν την αρχαία Μακεδονία και ότι η Μακεδονία μας δεν τους έκλεψε τίποτε. Αυτό τους πονάει πιο πολύ. Οι Έλληνες, εφόσον δέχονται το Βόρεια Μακεδονία, σημαίνει ότι είναι έτοιμοι να αναγνωρίσουν τη Μεγάλη Μακεδονία και εμείς είμαστε ένα τμήμα αυτής, που σημαίνει ότι υπήρχαν Μακεδόνες”.
Έχουμε την εντύπωση ότι αρχίζει να γίνεται κατανοητό πώς αντιλαμβάνονται τον συμβιβασμό οι Σλάβοι των Σκοπίων, την ενδεχόμενη λύση, και ότι ακόμη και αν αποδεχθούν την ιστορικά απαράδεκτη ονομασία “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας” θα έχουν πετύχει de facto και de jure να καθιερωθεί η “Μεγάλη Μακεδονία” και το ψευτομακεδονικό έθνος, τερατούργημα εθνολογικών εργαστηρίων των “μεγάλων” δυνάμεων και των δικών μας τεραστίων λαθών και παραλείψεων. Γι’ αυτό και επιμένουν στη διασφάλιση δήθεν ταυτότητας και γλώσσας, γιατί ακριβώς αυτό τους ενδιαφέρει. Ο βίαιος αποχωρισμός του εθνολογικού όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, γιατί είναι γνωστό ότι η Μακεδονία δεν είχε ποτέ σαφή στενά γεωγραφικά όρια και εμείς έχουμε πέσει στην παγίδα των “τριών Μακεδονιών” της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας, της οθωμανικής διοικητικής διαίρεσης της Μακεδονίας, μην κάνοντας καν τον κόπο να είμαστε τουλάχιστον στοιχειωδώς ενημερωμένοι και με σοβαρότητα να αντιμετωπίζουμε τέτοιες ιστορικές ανισόρροπες, αλλά ευφυέστατα κατασκευασμένες αθλιότητες, που ευτελίζουν όχι την επιστήμη μόνο αλλά και την κοινή ανθρώπινη λογική.
Βέβαια επειδή η αλήθεια δεν κρύβεται και λόγω κεκτημένης ταχύτητας η εφημερίδα της γειτονικής χώρας “Dnevnik” αναφέρει και πραγματικά γεγονότα που αναδεικνύουν το αυτονόητο. Αναφερόμαστε στο εύρημα 148 νομισμάτων τετραδράχμων σε συριακή πόλη, όλα με ελληνικές επιγραφές, φυσικά και με τις μορφές του Μ. Αλεξάνδρου και του Δία. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της γειτονικής χώρας Ντένκο Μάλεφσκι ξεκαθαρίζει ότι οι Έλληνες έκαναν 100 χρόνια να αποδεχθούν ότι υπάρχει σλαβική μακεδονική συνείδηση και τώρα πρέπει να αρχίσουν να αποδέχονται ότι και η αρχαία μακεδονική συνείδηση είναι τμήμα μας κομμάτι μας, παρελθόν μας.
Βέβαια καλό θα ήταν να ψάξει και να δει κανείς τι σχέσεις στενές είχε και ο προαναφερόμενος ακαδημαϊκός Adizes και ο Μάλεφσκι με το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, χάριν συμβιβασμού βεβαίως. Και αγνοείται η τύχη και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα της πραγματικής μακεδονικής μειονότητας (ελληνικής) στις απαράγραπτες εστίες του ελληνισμού, όπως το Μοναστήρι, Γεύγελη, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο κτλ. Δεν ζητάμε τα υπάρχοντα, τα ιστορικά αποδεδειγμένα, αλλά διαπραγματευόμαστε με τα ανύπαρκτα, τα προϊόντα της απάτης του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν έχουμε καν τον στοιχειώδη εγωισμό, τον εθνικό εγωισμό να μην επιτρέψουμε να περάσει η εγκληματική παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, αλλά σκύβουμε το κεφάλι ως ένοχοι, ωσάν εμείς να είμαστε οι “κλέφτες της ιστορίας”, όπως είπε ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος. Μόλις πριν από λίγες ημέρες η διεθνοτική ένταση στη γειτονική χώρα χτύπησε κόκκινο όταν στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, μετά από έναν συνηθισμένο ποδοσφαιρικό αγώνα, χωρίς αιτία και συγκεκριμένο λόγο, Αλβανοί και Σλάβοι σφάχτηκαν στην κυριολεξία μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των περαστικών, με άμεση παρέμβαση από το αλβανικό κόμμα που κατηγορούν ευθέως το κυβερνών κόμμα VMRO-DMNE του Γκρούεφσκι για το κλίμα που καλλιεργείται τεχνηέντως, για να εξουδετερωθεί ο σλαβικός παράγοντας, που είναι ομολογουμένως δυναμικός στη γειτονική χώρα. Έχουμε καταντήσει επαίτες για τα εθνικά μας δίκαια προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι έγιναν λάθη στο παρελθόν και τώρα, “τι να κάνουμε;”, πρέπει να αποδεχθούμε κάποιες καταστάσεις. Δηλαδή πάμε να διορθώσουμε τα προηγούμενα εγκληματικά λάθη μας με μεγαλύτερα, διαγράφοντας την ιστορία μας, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών μας, ακυρώνοντας στην ουσία τους αγώνες, τις θυσίες και τους ποταμούς αιμάτων που χύθηκαν για την ελευθερία της Μακεδονίας. Και αυτό δεν το αναφέρουμε για να εξάψουμε μίση, πάθη μεταξύ εθνών και κρατών, αλλά δεν είναι δυνατόν να ανεχθούμε και δεν πρέπει φυσικά να ευτελίζεται τόσο ο ιστορικός λόγος, τα γεγονότα, η εθνική μας αξιοπρέπεια, από ανθρώπους που είναι οι καλύτεροι φορείς και πρεσβευτές του βουλγαρικού σύγχρονου διεκδικητισμού, που καλύπτεται πίσω από την “ωραία”, φτιαχτή, ηρωική μάσκα του “μακεδονισμού” σλαβικής απόκλισης και προοπτικής, που δεν έχει δισταγμούς, όρια, ντροπή, αλλά μια συνεχή, ανελέητη, αδίστακτη, προπαγανδιστική, επιθετική παρουσία και επιχειρηματολογία, που πηγάζει από αυτήν την φτιαγμένη εκ του μηδενός ιστορία, που τόσο επιμελώς κατασκευάστηκε και τόσο ευφυώς λανσάρεται (σερβίρεται) διεθνώς. Το μακεδονικό δεν το δημιούργησε ο ελληνισμός, ο πραγματικός μακεδονισμός και αντίστροφα, αλλά ο σλαβισμός, ο οποίος χρωστάει την ύπαρξή του στον ελληνισμό από κάθε άποψη. Το “σκοπιανό”, που είναι φάση, μετεξέλιξη, μετάλλαξη αν θέλετε του μακεδονικού, με εντονότατη πολιτική χροιά και διαχείριση, θα μπορούσε να είχε λυθεί άμεσα αποφασιστικά, βιώσιμα, αν είχαμε πιστέψει στην ιστορική κληρονομιά που κουβαλάμε στις πλάτες, που ίσως μας πέφτει βαριά και θέλουμε, αντί να την συνεχίσουμε, να την αποτινάξουμε ως axthos aruris. Xωρίς κορόνες και υποτιμήσεις, χωρίς εξάρσεις και αυτοταπεινώσεις, χωρίς ερασιτεχνισμούς και αλχημείες, χωρίς τους “ειδικούς”, αλλά με τους πραγματικούς γνώστες του θέματος, με καίριες θέσεις, με υπευθυνότητα, σοβαρότητα, συνέπεια, συνέχεια, ακόμη και τώρα μπορεί να αναχαιτιστεί ο “βουλγαρικός σλαβίζων ψευτομακεδονισμός” και να αποδοθεί η αλήθεια και η δικαιοσύνη στους πραγματικούς Μακεδόνες. Οι “καιροί ου μενετοί”.
Του Μιχαήλ Χρυσανθόπουλου, καθηγητή ιστορικού, συγγραφέα, δημοσιογράφου SBS Αυστραλίας
