 Ολοκληρώθηκε το Παρασκευο - ΣαββατοΚύριακο 20/22 Ιανουαρίου 2012 η προγραμματισμένη επίσκεψη/εκπαίδευση της ΛΕΦΕΔ στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα Χιονοδρόμων (ΚΕΟΑΧ) του Στρατού Ξηράς που βρίσκεται στην θέση Νίκη του όρους Όλυμπος και σε υψόμετρο 1820μέτρων. Η αίτηση της ΛΕΦΕΔ έγινε σε συνεργασία με την ΠΑΝNΕΑ με την οποία διατηρούμε αδελφικούς δεσμούς η οποία έκανε την αίτηση και όλη την γραφειοκρατική δουλειά στην ΔΕΔ/ΓΕΣ αρκετούς μήνες πριν ώστε να έχουμε μια "επίσκεψη" διαφορετική από τις καθιερωμένες. Δυστυχώς για την ΛΕΦΕΔ το ΚΕΟΑΧ έθεσε όριο τα 20 άτομα και μας ανάγκασε να "αφήσουμε" εκτός πολύ μεγάλο αριθμό μελών μας. Η μετακίνηση έγινε με ΙΧ αυτοκίνητα σε δύο ομάδες η πρώτη έφτασε το απόγευμα τις Παρασκευής για να προετοιμάσει την "κατάσταση" για τη δεύτερη και μεγαλύτερη ομάδα που έφτασε το πρωί του Σαββάτου ,η όλη διαδρομή δεν είναι πάνω από δυόμιση ώρες και ό δρόμος έιναι πάντα καθαρός με μέριμνα του ΚΕΟΑΧ. Με την άφιξη μας στο ΚΕΟΑΧ μας υποδέχτηκε ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Τραχανατζής επίτιμος πρόεδρος της ΛΕΦΕΔ αλλά και επικεφαλής της αποστολής μαζί με την ΠΑΝΝΕΑ και την ΛΕΕΒ και αφού μας καλωσόρισε μας ενημέρωσε ότι έπρεπε να βιαστούμε γιατί σε λίγο θα ξεκινούσε το μάθημα Διαβίωση-Επιβίωση σε χιονοσκεπείς περιοχές από εκπαιδευτές του ΚΕΟΑΧ. Εδώ να συμπληρώσουμε ότι την προηγούμενη Τετάρτη παρακολουθήσαμε το ίδιο μάθημα στην λέσχη δίνοντας όμως μεγαλύτερη έμφαση στις πρώτες βοήθειες και στην επιβίωση σε χιονοσκεπείς περιοχές , το μάθημα το έκανε ο θείος Γκου που πέρασε και από το ΚΕΟΑΧ για ένα φεγγάρι ή και δύο. Τα αντικείμενα που κάλυψαν οι εκπαιδευτές του ΚΕΟΑΧ κατόπιν δικής μας απαίτησης είχαν να κάνουν κατά βάση με την κατασκευή καταλυμάτων από χιόνι και την ασφαλή διαβίωση σε ακραίες συνθήκες, μιας και ακριβώς αυτό είχαμε βάλει στο μυαλό μας να κάνουμε. Αφού ολοκληρώθηκε το μάθημα και τελειώσαμε με τις ερωτήσεις απορίες ανασυνταχθήκαμε και κατευθυνθήκαμε γρήγορα στον χώρο στρατωνισμού όπου αναπροσαρμόσαμε τον εξοπλισμό μας και ξεκινήσαμε για τα λίφτ και το πρώτο καταφύγιο. Ο επικεφαλής της εκπαίδευσης είχε κανονίσει ώστε η ομάδα αναγνωρίσεως (Ο.Α.) μαζί με όσους άλλους ήθελαν να ταλαιπωρηθούν να κατέβει στην χαράδρα και να αρχίσει να κατασκευάζει χιονοκαταλύματα έτσι ώστε να διανυκτερεύσει στο σημείο οι υπόλοιποι της αποστολής θα έκαναν μια πορεία μέχρι την κορυφή και θα επέστρεφαν στο κτίριο στρατωνισμού όπου είχαμε κανονίσει παρουσίαση και λύση αρμολόγηση του Μ4/Μ16 μια μοναδική ευκαιρία όταν βρίσκεσαι σε μονάδες ειδικών δυνάμεων. Η εργασίες κατασκευής καταφυγίων ξεκίνησαν στις 15:00 με μεγάλη βιασύνη γιατί στις 18:30 ήταν το τελευταίο φως και αν δεν ήμασταν έτοιμοι θα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω. Έχοντας κατά νου τον λίγο διαθέσιμο χρόνο άλλα και την απειρία μας αποφασίσαμε ανά ζεύγη να επισκευάσουμε ένα υπάρχον ιγκλού και οι υπόλοιποι να κατασκευάσουν χιονόταφους των δύο ατόμων. Για την κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν σκαπτικά εργαλεία και υλικά κατασκευής παρατηρητηρίων που χρησιμοποιεί η Ο.Α. αλλά και μεγάλα πριόνια για την παρασκευή χιονότουβλων με την βοήθεια και την υπόδειξη των κατάλληλων σημεία από εκπαιδευτή του ΚΕΟΑΧ που δεν μας άφησε στιγμή. Παράλληλα με τα καταλύματα κατασκευάστηκε και μια θέση παρατηρήσεως βλέποντας στην βάση της χαράδρας που θα επανδρωνόταν το βράδυ. Το σκοτάδι ήρθε μαζί με την ολοκλήρωση των καταλυμάτων, όσοι είχαν κατάλληλο εξοπλισμό θα έμεναν έξω μαζί με ένα ζευγάρι που έμεινε για λόγους ασφαλείας στο πρώτο καταφύγιο με το οποίο είχαμε επαφή μέσω των Racal που μας διέθεσε το ΚΕΟΑΧ και θα κρατούσαν αναμμένο το τζάκι όλο το βράδυ έτσι ώστε αν κάτι πήγαινε στραβά να υπάρχει ένας εναλλακτικός ασφαλής χώρος για να μετακινηθούμε γρήγορα. Τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής όπως είπαμε και πιο πριν οργανώθηκε εκπαίδευση στον ατομικό οπλισμό των ειδικών δυνάμεων και στην συνέχεια παραβρέθηκαν σε δεξίωση που παρέθεσε ο Δκτης του ΚΕΟΑΧ στα τρία σωματεία ΛΕΦΕΔ ,ΠΑΝΝΕΑ, ΛΕΕΒ όπου ανταλλάχθηκαν αναμνηστικά και παράλληλα δωρίσαμε στο ΚΕΟΑΧ έναν φορητό υπολογιστή που αγοράστηκε με χρήματα και των τριών σωματίων , στην συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε επί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος για αρκετές ώρες. Την ίδια στιγμή στην χαράδρα ή ομάδα αναγνωρίσεως είχε είδη ξεπεράσει το πιο δύσκολο κομμάτι της ημέρας που είναι να βγάλεις όλα τα ρούχα σου (οι χιονοστολές κοκάλωσαν πάνω μας και δεν έβγαιναν ) και να φορέσεις στεγνά και μπαίνοντας στους "ειδικούς" υπνόσακους είμασταν έτοιμοι να βιώσουμε την πιο κρύα νύχτα της ζωής μας. Από το μυαλό όλων πέρασε η ιδέα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να κοιμηθούμε ένα πλήρες δωδεκάωρο αλλά το μεγάλο υψόμετρο και το ψύχος κάνουν την αναπνοή και τον ύπνο δύσκολο, μέσα στο καταφύγιο η θερμοκρασία με την χρήση ενός κεριού (προτροπή του εκπαιδευτή) ήταν στους -5 βαθμούς όταν στο εξωτερικό του καταφυγίου το θερμόμετρο έδειξε μέχρι και -20 βαθμούς. Οι υπνόσακοι (extreme -21) μαζί με τα bivi bag και αεροστρώματα λειτούργησαν υποδειγματικά με μόνο μελανό σημείο την στιγμή που κατά λάθος ακουμπούσες τον παγωμένο τοίχο με τον αγκώνα ή το γόνατο και το κρύο περνούσε μέσα σε δευτερόλεπτα βέβαια οι εκπαιδευτές του ΚΕΟΑΧ μας είχαν προειδοποιήσει να αποφύγουμε αυτές τις επαφές. Το ξημέρωμα έφερε μια αίσθηση ανακούφισης που τα καταφέραμε να περάσουμε την νύχτα στην κατάψυξη και δεν είχαμε κανενός είδους απώλειες , πήραμε επαφή με το racal στο καταφύγιο και ξεκινήσαμε να μαζεύουμε . Στο καταφύγιο το τζάκι που κράτησε αναμμένο όλο το βράδυ η ομάδα ασφαλείας ήταν ότι πρέπει για να να ετοιμάσουμε πρωινό και να ξεπαγώσουμε τον εξοπλισμό μας, είχαν παγώσει τα πάντα χιονοστολές , νερό ,χυμοί ,σάντουιτς ,κονσέρβες μέχρι και το αέριο στα γκαζάκια και τους αναπτήρες. Στις 11:00 το πρωί της Κυριακής η αποστολή της ΛΕΦΕΔ συγκεντρώθηκε χώρο της αναφοράς όπου μας συνάντησε ο Αντιστράτηγος Τραχαντζής και ο Δκτης του ΚΕΟΑΧ τους ευχαριστήσαμε για την μοναδική ευκαιρία για εκπαίδευση που μας έδωσαν δώσαμε ραντεβού για του χρόνου και αναχωρήσαμε για την Θεσσαλονίκη. Στον δρόμο της επιστροφής η συζήτηση επικεντρώθηκε στις δυσκολίες που έχει η διαβίωση κάτω από ακραίες συνθήκες και η σπουδαιότητα των κατάλληλων, υλικών τα Bivi Bags τα Thinsulate και τα Goretex , για όσους όμως έχουν κοιμηθεί στο χιόνι έστω και μια φορά στην ζωή τους και το κατάφεραν χάρη στην τεχνολογία των σύγχρονων ατομικών υλικών δεν μπορεί να μην έχει περάσει από το μυαλό του έστω για μια στιγμή το πως τα κατάφεραν οι ήρωες πρόγονοι μας κατα το έπος του σαράντα όχι μόνο να διαβιώνουν αλλά και να πολεμάνε στα χιονισμένα βουνά της βορείου Ηπείρου και όχι για μια βραδιά σαν εμάς αλλά για μήνες ολόκληρους.  |
ΠΗΓΗ - ΠΕΡ/ΡΑ : www.lefed.gr
