Και ενώ το έντονο διπλωματικό παρασκήνιο για την επίλυση του θέματος του ονόματος μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων συνεχίζεται, με έντονες πιέσεις στην Ελλάδα να κλείσει το θέμα, τουλάχιστον ως προς το όνομα για διεθνή χρήση, και να υπάρξουν ξεχωριστές, μακροσκελείς και χρονοβόρες διαδικασίες για τη διευθέτηση των άλλων “θεμάτων”, όπως η εθνότητα, η γλώσσα κλπ., η σλαβική υποκριτική, δόλια “σιωπή” της γειτονικής χώρας, που είχαμε περιγράψει σε προηγούμενές μας αναφορές, “έσπασε” μέσω των ΜΜΕ του βόρειου γείτονα, που παρουσίασαν το “όνειρο”-απόφαση της κυβέρνησης, ή μάλλον του ίδιου του Nikola Gruevski, για την πόλη των Σκοπίων το 2014(!) -μήπως σας θυμίζει τίποτα αυτή η ημερομηνία;Μήπως είναι η καταληκτική ημερομηνία για το ψευτοόραμα της ευρωολοκλήρωσης των δυτικών Βαλκανίων και την πραγμάτωσή του; Και ποιο είναι το όνειρο του Gruevski; Το υπερμέγεθες άγαλμα του “Alekcandar Makedonski” (Μ. Αλεξάνδρου), με το σιντριβάνι, “τοποθετήθηκε” ήδη στο κέντρο της πλατείας των Σκοπίων, ηλεκτρονικά, φυσικά, με φωτοεπεξεργασία. Περιστοιχίζεται από τους αρχικομιτατζήδες Goce Dekev και Damjan Gruev και τους γνωστούς “βαρκάρηδες-τρομοκράτες” Βουλγάρους, που προέβησαν σε δολιοφθορές στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν από το 1903. Μπροστά στη Βουλή των Σκοπίων υπάρχει το άγαλμα του Nikola Karev, “πρώτου προέδρου της δημοκρατίας του Κρουσόβου” της “εξέγερσης του Ilinden” το 1903. Ακριβώς δίπλα είναι, διαδοχικά, τα αγάλματα του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, του τσάρου Σαμουήλ, των Κυρίλλου και Μεθοδίου, του κομμουνιστικού ASNOM, που πολιτικά επικύρωσε τη “μακεδονικότητα” του σλαβικού αυτού εκτρώματος του βουλγαρικού διεκδικητισμού το 1944, το μνημείο των πεσόντων ηρώων(!) -αλήθεια, σε ποιους αγώνες; Το άγαλμα του Αλέξανδρου το περιβάλλουν τεράστια λιοντάρια, σύμβολο της δύναμης της “Μακεδονίας”, σύμφωνα με το “όνειρο”, και, στον κεντρικό δρόμο των Σκοπίων, στην κεντρική λεωφόρο της πόλης, με το όνομα “Makedonija”, η ομώνυμη τεράστια αψίδα “εν είδει” ρωμαϊκής αψίδας! Οι βιαστές της ιστορίας, οι παραχαράκτες της αυταπόδεικτης αλήθειας για τη μακεδονική ιστορία, ξαναγράφουν με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τα γεγονότα, σύμφωνα με το νοσηρό μυαλό τους, συνεπικουρούμενοι από τα διεθνή συμφέροντα και τις σφαίρες επιρροής, και προσπαθούν να επιβάλλουν στην Ελλάδα και στον κόσμο όλον τη μεγαλύτερη ιστορική απάτη όλων των εποχών, με τον βίαιο αποχωρισμό, εθνολογικά-εθνοτικά, του όρου Μακεδών - Μακεδονικός από τον όρο Έλλην. Αυτό το “όνειρο” του Gruevski, που ενισχύεται από πολλούς υποστηρικτές στο εσωτερικό της χώρας και από τις εφημερίδες, φυσικά σκοπό έχει, κατ’ αρχάς, να στρέψει την προσοχή του λαού της γειτονικής χώρας από τα τεράστια κοινωνικά και εθνοτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πολυεθνικότητα της κοινωνικής και εθνοτικής του διαστρωμάτωσης. Η πρώτη αντίδραση έρχεται από τα αλβανικά κόμματα της αντιπολίτευσης, και ιδίως του DPA, που ζήτησαν άμεσα διά του εκπροσώπου τους να γράφει η επιγραφή στο άγαλμα του Αλεξάνδρου και στα αλβανικά(!) -σύμφωνα με τη θεωρία περί αλβανικής καταγωγής του έλληνα στρατηλάτη. Έχουν γίνει και οι πρώτες μαζικές διαδηλώσεις υπέρ και κατά αυτής της “μεταμόρφωσης” των Σκοπίων, αλλά το “όνειρο” του Gruevski έχει ήδη μπει σε εφαρμογή εναντίον πάσης λογικής, αλήθειας, ήθους και εντιμότητας, γιατί, όπως λέει χαρακτηριστικά και ο κύριος αρθρογράφος της εφημερίδας “Utrinski Vesnik” Εvol Rizaou, “άμα δεν υπάρχει άξιο και όμορφο παρελθόν, πρέπει να επινοηθεί”. Και αυτές τις “επινοήσεις” και τα ψυχονευρωτικά σύνδρομα του νεογενίτσαρου Gruevski, των συνεργατών των Γερμανών και Βουλγάρων κατά τη διάρκεια της κατοχής πρώην οχρανιτών-βουλγαροφρόνων και εν μιά νυκτί μετασχηματισθέντων “ψευτομακεδόνων” πληρώνουμε και θα πληρώνουμε όσο συζητάμε μαζί τους για εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης στο θέμα του μακεδονικού μας ονόματος, της αξιοπρέπειάς μας, της μισής μας ιστορίας. Σαν βρεγμένες γάτες απολογούμεθα ένθεν κακείθεν, σαν να ντρεπόμαστε για την εθνική μας κληρονομιά, που ίσως, επειδή είναι βαριά και απαιτεί άξιους συνεχιστές, θέλουμε να την αποτινάξουμε από πάνω μας. Και ενώ τα ΜΜΕ της γειτονικής χώρας ασχολούνται συνεχώς τις τελευταίες μέρες με το θέμα του “ονείρου” του Gruevski, η κυβέρνηση και ο ίδιος, όπως προαναφέραμε, σιωπά. Σιωπά και περιμένει. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή, όταν η Ελλάδα θα “λυγίσει”, αποδεχόμενη τις πιέσεις για έντιμους συμβιβασμούς γεωγραφικού προσδιορισμού “erga omnes”, αφελούς προσέγγισης, χωρίς τη στοιχειώδη ανάλυση των συνεπειών από την υπογραφή και την προσυπογραφή μιας τέτοιας “λύσεως”. Η σλαβική δολιότητα είναι εξόχως συστηματική στην επίτευξη των στόχων της, όπως αυτών που επετεύχθησαν μετά τις διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Αλβανίας και Σκοπίων, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούν οι “μειονοτικοί” της γειτονικής χώρας στην Αλβανία στις επόμενες απογραφές να δηλώσουν και να εκδηλώσουν την “εθνική” τους ταυτότητα. Το ίδιο αίτημα περί υπάρξεως “μειονότητας” στην Ελλάδα, που αναισχύντως ονομάζεται “μακεδονική”, τίθεται σε κάθε ευκαιρία από τους αξιωματούχους της γειτονικής χώρας, ενώ αγνοείται επιδεικτικά η καταπάτηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της πραγματικής μακεδονικής (ελληνικής) μειονότητας στις αιώνιες εστίες του ελληνισμού, το Μοναστήρι, τη Στρώμνιτσα, την Αχρίδα, τη Γευγελή, το Κρούσοβο κλπ. Αντί να κλαψουρίζουμε λοιπόν για τις προκλήσεις των Σκοπίων, ως αδύναμοι κρίκοι της ιστορίας, εμείς, που σαν έθνος δημιουργήσαμε ιστορία και πολιτισμό, να σοβαρευτούμε. Με σωστή, υπεύθυνη στάση, με γνώση και αδιάσειστα επιχειρήματα, να ξεσκεπάσουμε την απάτη που αποτελεί ντροπή, όνειδος, κατάπτωση και κατάντια της επιστήμης της ιστορικότητας της περιοχής, σε κάθε διπλωμάτη, σε κάθε άνθρωπο, εάν είναι δυνατόν διακρατικά, διεθνοτικά, διαπροσωπικά, κάθε στιγμή, με κάθε ευκαιρία, σε κάθε πόλη, χωριό, σε κάθε συνέδριο, συζήτηση, παντού. Το έχουμε ξαναπεί: ο βιασμός της ιστορίας δεν οδηγεί σε καλά αποτελέσματα, καθώς προκαλεί αποσταθεροποιήσεις ευρύτερων περιοχών, εθνών, κρατών, αλλαγές συνόρων, και όχι μόνον. Και το γειτονικό κράτος, τερατούργημα εθνοτικών εργαστηρίων, όργανο του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού (αυτό το υποστηρίζουμε, και κάθε μέρα δικαιωνόμαστε εκ των εξελίξεων) και των συμφερόντων διεθνώς, που θέλουν και το γράφουμε απεριφράστως, τη διάλυση της Ελλάδος με αρχικό σχέδιο την “ομοσπονδοποίησή” της (γι’ αυτό και η βιασύνη για το κλείσιμο-κουκούλωμα του θέματος των μεταναστών στην Ελλάδα, το οποίο θα αναλύσουμε κάποια άλλη στιγμή). Αυτό το κράτος, που έχει απίστευτη μεγαλομανία, στην οποία στηρίζεται για να αποκτήσει ιστορική συνέχεια, παρά τα απίστευτα ιστορικά χάσματα στην “ιστορία” του, αυτό το κράτος συν τοις άλλοις διασύρει, προσβάλλει και υβρίζει ιστορικές προσωπικότητες, όπως τον Μ. Αλέξανδρο, είτε σλαβοποιώντας τον, είτε ψευτομακεδονοποιώντας τον, λες και έχει ανάγκη ο Μέγας Μακεδών Αλέξανδρος την ταυτότητα από τα Σκόπια για να αναπαυθεί. Θα έρθουν χειρότερα αν δεν αναλάβουμε δράση, δράση υπευθυνότητας και ευθύνης ως έθνος διακρατικά και ο καθένας προσωπικά, βγαίνοντας από τον ψευδόκοσμο των σκουπιδιών που μας περιβάλλουν. Αν όχι, θα ξημερώσουμε ένα πρωί και θα τρίβουμε τα μάτια μας, αλλά θα είναι αργά, πολύ αργά.
Του Μιχαήλ Χρυσανθόπουλου, καθ. Ιστορικού, συγγραφέα, δημοσιογράφου sbs Αυστραλίας
