Γράφει ο Υπασπιστής.
ΠΗΓΗ : http://olympia.gr/2012/03/20/makedonomaxos/
Δεν ξέρω με τί ακριβώς να αρχίσω και τί να πρωτοαναφέρω! Το μυαλό δεν μπορεί να περιγράψει αυτά που βιώνει η καρδιά, γι’ αυτό και θα αφήσω αυτήν να “γράψει” στο χαρτί προσδοκώντας την επιείκιά σας γι’ αυτήν μου την αδυναμία…
Τρείς ημέρες στην ακριτική Ξάνθη, τρείς ημέρες εκεί, δίπλα στους Έλληνες των συνόρων, στους Έλληνες, οι οποίοι βιώνουν την κρατική αδιαφορία και την εγκατάλειψη στον μέγιστο βαθμό και πού όμως η καρδιά τους χτυπάει πιο δυνατά και πιο αληθινά για την Ελλάδα!
Δεν είχα ποτέ, μέχρι εφέτος, την τύχη να πατήσω τα δοξασμένα αυτά χώματα και μάλιστα όχι ως απλός πολίτης, αλλά ως ΠΟΛΙΤΗΣ-ΟΠΛΙΤΗΣ, ως εθελοντής έφεδρος Καταδρομέας! Ως ένα ενεργό μέλος της συντεταγμένης Ελληνικής δημοκρατικής πολιτείας, η οποία αιμορραγεί και στα τραύματα της οποίας, καλούμαι σύννομα ως εθελοντής έφεδρος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, όπως εξάλλου έχω ορκιστεί κατά την διάρκεια της θητείας μου στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Σταυρούπολη Ξάνθης λοιπόν, το σημείο ενάρξεως της ασκήσεως και χώρος διεξαγωγής η ευρύτερη περιοχή. Πάνω από 200 έφεδροι απ’ όλη την Ελλάδα τίμησαν την ετήσια άσκηση της Λ.Ε.Φ.Ε.Δ. και έδωσαν το δυναμικό παρόν τους, γεμίζοντας με περίπολα όλα τα γύρω βουνά! Αντιστοίχως, οφείλω να ομολογήσω, ότι και η Λ.Ε.Φ.Ε.Δ. με την σειρά της τίμησε με την εξαιρετική και αρτιότατη οργάνωση και δομή της ασκήσεως, όλους αυτούς τους εφέδρους, οι οποίοι παράτησαν σπίτια, οικογένειες, εργασίες και αντί να κάτσουν αδρανείς μπροστά σε μία τηλεόραση το Σαββατοκύριακο, προτίμησαν να ταλαιπωρηθούν, να κρυώσουν, να δοκιμάσουν τις αντοχές και τις δυνάμεις τους και το βασικότερο να εκπαιδευτούν και να ανιχνεύσουν την περιοχή αυτή.
Πρόσωπα ανδρικά και γυναικεία, τα οποία μόνο με μια ματιά μετέδιδαν αυτήν την αύρα, αυτό το Ελληνικό συναίσθημα της Ρωμηοσύνης, που διψάει για Ελευθερία, αγνοώντας κάθε κίνδυνο και εμπόδιο. Πρόσωπα, για να το πω πιο απλοϊκά, εξοικειωμένα ιδία βουλήσει με την παραλλαγή, με την ταλαιπωρία και την άσκηση, πρόσωπα που είτε υπηρέτησαν την θητεία τους και είναι έφεδροι είτε πρόκειται να την υπηρετήσουν στο μέλλον. Ένα σύνολο λοιπόν με το ίδιο πνεύμα συνεργασίας, άμιλλας αλλά και ευθύνης και τιμής προς τον τόπο.
Δεν θα πω λεπτομέρειες περί της ασκήσεως και δεν θα περιγράψω με λεπτομέρειες το τί ακριβώς έγινε και το πώς διεξήχθη για ευνόητους λόγους, όσοι ήταν παρόντες εξάλλου το έζησαν και όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να έλθουν να συμμετάσχουν ελεύθερα.
Θα πώ όμως με χαρά, ότι είδα και βίωσα πνεύμα ομάδας, με συνοχή και εμπιστοσύνη του ενός στον άλλο. Είδα εξοικείωση με τεχνικές και διάθεση βελτιώσεως και αποδοχής του λάθους, όταν γινόταν κάποια παρατήρηση. Έμαθα και αντάλλαξα ιδέες , εφάρμοσα τακτικές και νέες μεθόδους, συνέκρινα υλικά και εξαρτήματα. Γενικώς ξαναθυμήθηκα πράγματα και έμαθα νέα και μάλιστα μέσα από την πράξη.
Είδα υπακοή και τάξη, θυμήθηκα για άλλη μια φορά πόσο νόστιμο μπορεί να είναι ένα κομμάτι σοκολάτας μέσα στην παγερή νύχτα, που σου προσφέρει ο συνάδελφός σου και το μοιράζεται μαζί σου, είδα και βίωσα ξανά το συναίσθημα του να νιώθεις προέκταση του συναδέλφου σου την ώρα της επιχειρήσεως. Είδα και πάλι πώς είναι να γνωρίζεις τα δυνατά και αδύνατα σημεία της ομάδος σου και με βάση αυτά να προσαρμόζεις την αποστολή, ώστε και να διατηρηθεί ακέραια η επιχειρησιακή κατάσταση της ομάδος αλλά και να επιτύχει ο αντικειμενικός σκοπός.
Ένιωσα ασφάλεια, όταν συνειδητοποίησα, ότι το δίδυμό μου ανά πάσα ώρα και στιγμή ήταν δίπλα μου και μπορούσε από τον ρυθμό αναπνοής μου και από τις κινήσεις μου να καταλάβει τις δυνάμεις μου, την ψυχολογία μου και τις σκέψεις μου καθώς και εγώ τις δικές του. Όταν καταλάβαινα, τί θα κάνει, επειδή έχω μάθει τον τρόπο δράσεως του και εκείνος τον δικό μου και συντονιζόμαστε άμεσα, ιδιαιτέρως όταν έτσι λειτουργούσε όλο το περίπολο.
Μέτρησα τις δυνάμεις μου, τα όρια μου ξανά, θυμήθηκα και πάλι, ότι όσο γυμνασμένος και να είσαι κάποια στιγμή τα σωματικά αποθέματα δυνάμεων τελειώνουν!! Ναι, τελειώνουν, ακόμα και για τους πιο γυμνασμένους και αυτό που μένει είναι Η ΚΑΡΔΙΑ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΨΥΧΗ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! ΠΟΣΟ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΕΆ, ΣΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ! Όσο πιο εντυπωμένα είναι αυτά μέσα σου, τόσο η καρδιά βγάζει δυνάμεις! Πόσες φορές το άκουσα αυτό στις Καταδρομές και πόσες φορές το είδα στην πράξη, δεν λέγεται!
Αναλογίστηκα πόσοι Έλληνες μαχητές άφησαν το κορμί τους στα μέρη αυτά σε παλαιότερες εποχές της Ελληνικής μας ιστορίας, με ελάχιστο τεχνικό εξοπλισμό, σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, αλλά με ΚΑΡΔΙΕΣ ΛΕΟΝΤΩΝ ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΘΑΡΡΟΣ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ! Πόσοι Έλληνες έδωσαν μάχες στα βουνά αυτά για να έχουμε εμείς σήμερα Συντεταγμένο Κράτος, με Σύνταγμα, με Νόμους και Θεσμούς! Αναλογίστηκα τον Παύλο Μελά και τον Τέλλο Άγρα και την ζωή τους και ένιωσα τόσο ασήκωτο ηθικό βάρος συγκρίνοντας την σημερινή ελληνική πραγματικότητα αλλά και υπερηφάνια γιατί είμαι τυχερός να έχω τέτοια ιστορία με τέτοιους άνδρες παραδείγματα!
Επίσης χάρηκα, γιατί γνώρισα ανθρώπους απ’ όλη την Ελλάδα, με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες, με διαφορετικές καθημερινές ζωές και διαφορετικά επί μέρους προβλήματα ο καθένας στην ζωή του. Όλοι όμως έχουμε κοινά στοιχεία, μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και ελπίδες και γίναμε μία μεγάλη παρέα! Δεθήκαμε ως συμπολίτες και ως συνέλληνες, έστω και για λίγο και νιώσαμε την ζεστασιά της παρέας και της συντροφικότητος! Δώσαμε και πήραμε θάρρος ο ένας από τον άλλο!
Αισθάνθηκα εν τέλει ευχαρίστηση, όταν διεπίστωσα, ότι τελικά τίποτε δεν πάει χαμένο, ότι καμία προσπάθεια και γνώση, όποτε και όπως προσφέρεται δεν πάει χαμένη, καταχωρείται στο μυαλό, στην καρδιά και βγαίνει στην πράξη.
Σας φαίνονται υπερβολικά και πολύ ουτοπικά όλα αυτά, έτσι? Σας φαίνεται το άρθρο αυτό ενδεχομένως φτιαχτό και επιτηδευμένο? Ότι γράφτηκε δήθεν επικοινωνιακά? Ότι μάλλον αναφέρομαι σε άλλη χώρα, σε άλλους πολίτες, άλλης εθνικότητος? Και όμως, ΟΧΙ !
Αναφέρομαι σε Έλληνες του 2012, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει μίαν άλλη νοοτροπία, έναν άλλον τρόπο ζωής και αντιμετώπισης των πραγμάτων, πιό πνευματικό, πιό ασκητικό, πιο μαχητικό, πιο ενεργό και δραστήριο, με γνώμονα το κοινό συμφέρον όλων μας, το γενικον καλόν και όχι το ατομικό δικό του!
Είτε το πιστεύετε είτε δεν το πιστεύετε και το θεωρείτε γραφικό, αυτό είναι ένα μέρος της “γεύσεως” την οποία μας άφησε αυτή η άσκηση. Σαφώς και όλα τέλεια δεν είναι ποτέ και πουθενά, δυσκολίες και προβλήματα υπάρχουν, όμως το απόσταγμα όλης αυτής της δραστηριότητος ήταν ΧΑΡΑ, ΓΝΩΣΗ, ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ, ΘΑΡΡΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΝ!
Η Ελλάς μπορεί να κοιμάται και να είναι ράθυμη κάποιες στιγμές, να ξέρουν όμως όσοι την επιβουλεύονται, ότι έχει το ένα μάτι πάντοτε ανοιχτό και ότι από στόμα της δύο πράγματα θα ακούσεις : ¨Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν Με¨ και ¨Μολών Λαβέ¨ !
